निद्रा हराएका यी रातहरूमा
जब झ्यालको सानो चेपबाट बाहिर हेर्छु
क्षितिजभन्दा परको गहिरो कालो आकाशमा
जूनताराहरूको बस्ती नियाल्छु
आकाशको एउटा जून र अनगिन्ती ताराहरू
सृष्टिका सबैभन्दा सुन्दर छन् तर धेरै टाढा छन् ।
तिनै जूनतारा हेरीहेरी म सम्झन्छु
चरीले छोडेर गएका डालीका गुँडहरू
प्रेमीले छोडेर गएका अधरका स्पर्शहरू
नदीले छोडेर गएका बगरहरू
बगैँचाबाट टुटेका फूल र कोपिलाहरू
भीडभाडमा यतै कतै छुटेका मधुर सम्झनाहरू ।
जब रात गहिरिँदै जान्छ
स्मृतिको क्यानभासमा देखिन थाल्छन्
यो रात ढालेर धर्तीमा बिहान ओराल्ने
सपना देख्दादेख्दै अस्ताएकाहरू
आफ्नो जीवनभन्दा पनि
सपना प्यारो बनाउनेहरू
भैरवनाथ गणबाट हराएकाहरू
शिवपुरीआसपासबाट बेपत्ता पारिएकाहरू
घडीको सुई र भित्ताको पात्रोले नापिरहेको
समयको गति र सीमाभित्र
भेटिएन कतै उनीहरूको चिनो
न सुनिए कतै तिनका पदचापहरू
सायद उनीहरू सबै
आकाशका जून–ताराहरूसँगै मिसिएर त होला
जब रात ढल्छ र बिहान नजिक आउँछ
आकाशका ती जूनताराहरू अलि चम्किला हँुदै जान्छन् ।
म जति गहिरो गरी जून हेर्छु
जूनमा देख्छु–
कृष्ण सेनको शालीन तस्बिर
अनि पूर्ण पौडेलको कलिलो मुखाकृति
विपीन भण्डारी, दिलबहादुर राई
रामहरि रूपाखेती, कृष्ण बस्नेतहरू
त्यस्तै ताराहरूमा देख्छु
महान, कुमार, सनराइज र दीपेन्द्रहरू
र देख्छु छोडेर गएका
सुनिल, आकाश र झरनाहरू
जसले मलाई छोडेर गएका थिए
उनीहरू जूनतारा बनेर हेरिरहन्छन्
जब उनीहरू बादलभित्र पस्छन्
बादलले थरीथरी आकृति बनाउँछ ।
तिनै जूनतारा हेरी–हेरी
निद्रा हराएका यी रातहरूमा
आज एउटा उन्मुक्त सपना देखेकी छु
डरलाग्दो रातको कालो घुम्टो च्यातेर
धर्तीको छातीमा मिर्मिरे बिहान पोखिएको
चराहरूको गीतमा बतासले सङ्गीत भरिरहेको
पाषाण युगका कानुनहरू ढालेर
स्वर्णिम युगको शिलान्यास गरिएको
सपनाले जीवनकोे लय बदलेको
सपनाले जीवन जिउने तरिका बदलेको
जीवनहरू पन्छीजस्तै स्वतन्त्र विचरण गरेको
जसको खुसीयालीमा सहरमा एउटा जुलुस निस्किएको
यो धर्ती र आकाशमा एकैपटक
इन्क्लाबको गगनभेदी नारा घन्किएको ।